Zeventig jaar is een lange periode, maar als je net als ik intussen al ruim de gemiddelde houdbaarheidsdatum gepasseerd bent, dan besef je pas (en steeds nadrukkelijker) hoe razendsnel alles verleden tijd is geworden.

Het is weliswaar geen officieel jubileumjaar maar zeker een goede reden voor een sportieve familie clubdag op 20 juni a.s., speciaal ook omdat we 70 jaar bevrijding vieren. Graag wil ik wat meer over de geschiedenis van onze club doorgeven omdat met name veelal jongeren onbekend zijn met onze historie.

Onze geschiedenis zou je ruwweg als volgt kunnen indelen:

• De moeilijke periode van opbouw vanuit het niets.
• Het sportieve verloop uit de kelder van het zaterdagvoetbal naar de top.
• Realisering sportpark De Molenwei en de roemruchte successen
• De huidige ontwikkeling, de drang naar vernieuwing en de wens tot verder succes.

De oprichtingsdatum van 13 juni 1945 ligt slechts luttele weken na het einde van de barbaarse tweede wereldoorlog. Een oorlog die eindigde in de hongerwinter. Naast enorme blijdschap kwam de bevrijding voor tienduizenden onschuldige burgers van met name in de grote steden als Rotterdam, Den Haag en Amsterdam te laat. Zij stierven van honger en ellende.

Levenslicht
De ontlading na dit naziregime en de behoefte aan sport en ontspanning was enorm en zelfs bijna tastbaar. De wijze waarop onze voetbalclub in die tijd uit het niets het levenslicht zag mag bewonderenswaardig worden genoemd.

Over de 70 jaar van de club is heel veel te verhalen. Ik zal me moeten beperken tot enkele herkenbare en opmerkelijke zaken, ook al is er in de archieven zoveel meer dat onbesproken zal blijven. Aan het slot van mijn bijdrage een enkele opmerking over 2014 en de opdrachten en uitdagingen voor de toekomst.

Niet lullen maar poetsen
Bij het doorlezen van de diverse schitterende jubileumboeken loopt het woord ‘saamhorigheidsgevoel’ en zoals de Rotterdammers zeggen ‘niet lullen maar poetsen’ als een rode draad door de geschiedenis van de club. De accommodatie ‘De Molenwei’ waarover we momenteel beschikken is het zichtbare bewijs. Dit alles wist de Heerjansdamse gemeenschap met honderden vrijwilligers te realiseren.

1946 - De knip trekken
Een keet, ons eerste clubgebouw. Kosten Hfl.750,--. Armoe troef in Heerjansdam. De bewoners werd om een bijdrage gevraagd. Als eerste op de lijst stonden de rijke gebroeders Lagendijk, nou niet bepaald bekend als de meest vrijgevigen. Arie Prooi (ons oudste lid) en zijn maat hadden geluk bij hun bezoek, want de vrijgezelle zus Sjaan Lagendijk deed open. Zij stond wel bekend als zeer sociaal. Op haar vraag waarvoor het was, trok zij spontaan de knip en doneerde Hfl.25,-. Een vermogen voor die tijd. Zij had daarbij wel één voorwaarde: ‘Beloof me dat nooit op zondag gevoetbald zal worden.’ Natuurlijk werd dit met gretigheid beloofd. De hele schuld kon al snel worden afgelost.

Een korte greep uit de rijke historie.

1948 – Kampioenschap en clublied
Het eerste kampioenschap. Het clublied  ziet het levenslicht. Het begon zo “Wij komen het veld in vol geestdrift en één van zin, wij spelen aan het einde net zo fel als in het begin. Etc. Helaas in de vergetelheid geraakt. Wij moesten dat maar weer eens oppakken....



1958 – Clubgebouw
Burgemeester Baron van Dedem opent nieuwe clubgebouw aan de Sportlaan. Kosten Hfl.6.850,81.

1962 – Topamateurs
De hoogste klasse in het zaterdagvoetbal wordt bereikt.

1965 – De Hoef en de KNVB-Tolweg Beker
We pakken niet alleen de KNVB-Tolweg beker, maar ook het sportpark ‘De Hoef” wordt gerealiseerd. Een schitterend complex voor die tijd met een heuse overdekte tribune. Naast Quick Boys de tweede club in Nederland, zo gaan de verhalen nog steeds.  

Toch ook  grote zorgen want steeds nadrukkelijker dient zich het grote veldenprobleem aan, dat er zelfs toe leidt dat in 1973 een tweede accommodatie  ‘het Gors’ moet worden gebouwd en daarnaast 2 velden onder eigen regie worden aangelegd. Voor het bestuur uiterst moeilijke omstandigheden. Dubbele kosten, dubbele bezetting etc.

‘De Hoef’ kwam al snel in de belangstelling en leverde rendement op. Een flink aantal beslissingswedstrijden werden ons toebedeeld. De meest aansprekende is nog steeds  SHO-Zwart-Wit ’28 waar maar liefst 5000 toeschouwers de wedstrijd bijwoonden.

Sportpark ‘De Molenwei’
Alvorens een eind kwam aan het veldenprobleem stroomde er nog heel wat water langs Dordrecht, zoals we dat plastisch plegen te zeggen, wanneer een oplossing onbegrijpelijk lang uitblijft. Om kort te gaan uiteindelijk bracht het toenmalige baggerdepot Kijfhoek de oplossing van onze problemen. Een groot en ambitieus plan werd geboren. Onder de bezielende leiding van voorzitter Janus van Peenen met zijn medebestuurders  werd het prachtige sportpark ‘De Molenwei’ gerealiseerd. De feestelijke opening vond op 28 september 1979 plaats.

Best aardig om te vermelden, dat de ijzeren spanten van de Hoef tribune aan ASWH konden worden gesleten en nog steeds deel uitmaken van hun tribune. Deze door de firma Monshouwer gemaakte constructie werd destijds ook gratis en voor niks aan de vereniging geschonken. Het leverde bij de verhuizing dus nog een paar centen op. Ook de erfpacht constructie, die op de Hoef met de gemeente kon worden bedongen was een welkome toevoeging van het spaarpotje.

Vele vrijwilligers
Niet alleen dat van veel kanten geldelijk en materieel werd bijgedragen, maar vooral ook ‘handjes aan het bed’ voor de harde werkers in de zorg, zoals we dat zo mooi verwoorden. Dit geldt dus ook voor onze vele vrijwilligers op elk niveau, die hun handen uit de mouwen staken.

Familie Gouman
De familie Gouman mag hierbij niet onbesproken blijven. Icoon vader Meeuw, mede oprichter van de club en ook moeder Cor droegen hun steentje bij. Zij waren mede onze trouwe frontsoldaten van de club. Hun beide zoons Arie en Eef ging bij de bouw geen zee te hoog in materieel en financieel opzicht. Zij worden in het 50-jarig jubileumboek omschreven als fantastische mensen. Gesteld kan worden dat zonder hun inbreng de Molenwei nooit in deze vorm zou zijn gerealiseerd.

Grote successen
De successen hebben de club in de loop der jaren tot grote bekendheid gebracht. Periodetitels, spannende kampioenschappen en regionale bekersuccessen. Ook landelijk. Bij velen liggen de bekerconfrontaties tegen betaald voetbalorganisaties als Den Bosch, S.V.V., Groningen en Ajax  nog vers in het geheugen. De 3-2 overwinning op FC.Groningen en de uitwedstrijd tegen Ajax vormen hier een extra hoogtepunt in, ook al verloren we die kansloos in de Meer in Amsterdam met 0-6. Het hoogtepunt in onze historie vormde toch wel het landskampioenschap  van seizoen 1988/1989. Voor het algemeen landskampioenschap  tegen RCH uit Heemstede kwamen we helaas net iets tekort.

Ook individuele spelers brachten de Dammers verdere bekendheid. Naast een aantal spelers, die op verschillende tijdstippen en niveaus werden geselecteerd, zijn we nog steeds trots op de drie musketiers van het voormalige, toen nog Nederlands zaterdagelftal hetend, Joop Visser, Jan Gouman, en last but not least Rob van Zijderveld, die in 1983 zelfs werd uitgeroepen tot beste speler van het zaterdagvoetbal. Daarnaast zijn de prestaties van Steef Buys en Remco Roos eveneens klasse, want ook zij schopten het tot international van het nationaal  amateurelftal.

Tragische brand
Het was natuurlijk niet alles rozengeur en maneschijn. In 1992 verwoestte een uitslaande brand een deel van ons mooie sportcomplex. Een tragisch gebeuren. Ook de prestaties verliepen  in de jaren die volgden niet altijd even succesvol, maar konden meestal toch weer naar succes worden omgebogen.

Janus van Peenen
In 2014 is na een lange periode van 42 jaar een einde gekomen aan de bestuurlijke functie van voorzitter Janus van Peenen. Hiervan was hij 38 jaar preses van de club. Als we het over zijn verdiensten hebben, dan moeten we hierop met bewondering en verwondering terugkijken. De eigenzinnige preses was niet altijd onomstreden, maar dag en nacht stond hij klaar en niets was hem teveel. Hij ging zonder aarzeling voorop in de strijd voor de club. De vereniging is hem veel dank verschuldigd. Ook zijn vrouw Ria heeft haar sporen verdiend. Zoon Martin was als organisator en bestuurslid bij veel sportieve en verdere activiteiten een drijvende kracht. Daarnaast draagt ook het dakbedekkingsbedrijf HDO als hoofdsponsor in een lange reeks van jaren niet alleen materieel, maar ook op financieel gebied veel bij aan het welzijn van de Heerjansdamse club.

Door het m.i. overhaaste vertrek van de preses viel een donkere schaduw over onze geschiedenis. Ik heb begrepen dat niemand in de club zijn aftreden op deze wijze heeft gewild en ook ik zeker niet. Het was weliswaar zijn eigen keuze maar als erevoorzitter zou hij nog veel kunnen betekenen voor de club.  

Businessclub
De afgelopen decennia is er veel veranderd in de amateur voetbalwereld. Toenemende lasten en verplichtingen brachten clubs in de problemen. Gelukkig heeft het bedrijfsleven veel willen en kunnen bijdragen. Ook de sympathie voor onze club blijkt buitengewoon groot en de businessclub heeft dan ook terecht een belangrijke plaats ingenomen in de vvHeerjansdam. Het bestuur als rechtspersoon en de businessclub trekken samen op om te trachten onze club niet alleen naar hoger niveau te tillen, maar vooral een club ‘door en voor’ alle leden te zijn.

De toetreding van het bedrijfsleven in den lande heeft niet altijd en alleen positieve aspecten laten zien. De ambities van een flink aantal clubs zijn vaak hoog gespannen. Zij die veel geld kunnen genereren gaan de boer op en halen (contracteren) de beste spelers en zij stelen dan ook veelal de show. Omdat we nog steeds over amateurvoetbal spreken, mogen we best vraagtekens zetten bij de wijze waarop een en ander zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld en regelmatig ook uit de hand is gelopen. Van steeds meer clubs komen signalen en groeit de wens alles wat meer tot gezondere proporties terug te brengen.

DWDD
De wereld draait door. Terugblikken en het verleden even koesteren is leuk, maar onze blik moet op de toekomst gericht zijn. Hieraan zal keihard moeten worden gewerkt. Er is een nieuwe weg ingeslagen en het nieuwe bestuur heeft ruim mandaat gekregen om te trachten alles op een evenwichtige manier in te vullen in het belang en plezier van de leden. Veel vrijwilligers zijn betrokken bij het vele werk en activiteiten, die op dit moment in de club plaatsvinden. In dit hele proces speelt de businessclub eveneens een rol van betekenis.

Met elkaar
De vereniging groeit nog steeds. Verdere uitbreiding van onze vrijwilligers is daarom belangrijk. Voor iedereen is in overleg wel een geschikte taak te regelen. Schroom dus niet je op te geven en een steentje bij te dragen. Persoonlijk ondervond ik wel aan den lijve dat niet iedereen geschikt is voor elke job. Bij mijn eerste optreden als hulpje bij het schoonmaken van de stoelen op de tribune keken de stoelen mij al snel meewarig en verontrustend aan als wilden ze zeggen: dit wordt niks kerel en dat klopte. De spieren van rug en armen kwamen in opstand en hebben dat dan ook een flink aantal dagen duidelijk laten blijken. Vast staat wel dat er in het vrijwilligerskorps van onze club voor iedereen plaats is.

Trots
Het zal nog even duren alvorens we in rustiger vaarwater komen. Het is begrijpelijk dat veel zaken op dit moment onder een vergrootglas liggen. We kunnen terechte kritiek hebben, maar met een goede en positieve instelling kunnen we er ook weer van leren. Mijn mening was, is en zal blijven: de vv Heerjansdam is een club om trots op te zijn. Wie met Heerjansdam is grootgebracht is niet meer klein te krijgen. Deze laatste zin las ik op Facebook van een Heerjansdammer, ook al had hij het toen over Feyenoord, maar ik heb het natuurlijk over de vv Heerjansdam.

Mijn wens is dat we met elkaar veel plezier in het voetballen blijven houden. Tegelijkertijd moet ons streven in de sport ook duidelijk gericht zijn op resultaat en op het hoogst haalbare.

Veel succes. Joop van der Ent. (oud voorzitter.)