Linda de Mol: ‘Het is niet zo dat alle lezeressen van Linda een op een naar Net5 kijken’

De tweehonderste Linda of zestien seizoenen Ik hou van Holland?

‘Ze zijn er allebei, maar ik kies voor de continuering en die zie ik bij Linda. Ik zie eerder een nummer 250 van Linda dan een twintigste seizoen van Ik hou van Holland. Bij Linda hebben we iedere maand een nieuw thema, het verveelt nooit. Ik zou het te gek vinden als het over dertig jaar nog bestaat, terwijl ik er niet meer bij ben. Dat het blad en het merk los van mij komen te staan. 

‘Voor het tweehonderdste nummer hadden we grote plannen. We zouden in Hotel De L’Europe in Amsterdam feest vieren met lezeressen. Op de gevel zou ‘Hotel De L’Inda’ komen te staan. Dat gaat allemaal niet door. Maar ja, daar heeft iedereen last van.

‘Mijn vriendin Rozemarijn de Witte bedacht het blad. Eerst wist ik het niet zeker, maar zij zei: we gaan het gewoon doen. In Amerika had je O, The Oprah Magazine. Oprah Winfrey is natuurlijk ook voor mij een voorbeeld, maar in dat blad zag ik vooral hoe ik het níét wilde doen. Het was allemaal zo braaf en belerend, met verhalen over How to keep your husband happy. Veel bladen zijn zo serieus en zo perfect, met allemaal dezelfde knappe, jonge actrices erin. Bij ons hoeft niet alles perfect te zijn. Het blad is optimistisch, we houden van tongue-in-cheekhumor. En we willen nog weleens een taboe doorbreken.’

Sushi of seks?

‘Ik ben gek op sushi, maar ik kies toch voor seks. In een van de eerste nummers van Linda schreef ik: dan maak je maar zin. Dat kun je nu niet meer zo zeggen, in deze tijd moet zo’n uitspraak worden genuanceerd. En ik bedoelde ook absoluut niet dat je als vrouw seks zou moeten hebben met een man terwijl je dat niet wilt. Ik bedoelde dat het belangrijk is in een gezonde relatie. En ik heb een gezonde relatie, met een jongere man zelfs. Dus met pijn in m’n hart zeg ik: seks. Ik meen het ook echt, want ik denk niet dat je blij zou worden van nooit meer seks en iedere avond sushi.’

Schrijven of presenteren?

‘Schrijven. Presenteren is mijn vak, maar ik vind schrijven nog leuker. Ik kan het ook langer doen, tot na mijn pensioen. Aan presenteren zit toch een houdbaarheidsdatum. Het schrijven begon met Love Letters, begin jaren negentig. Daar zaten sketches in. Heel voorzichtig – want ik wist hoe gevoelig het lag – vroeg ik aan de schrijvers of ik, als presentator, daar iets aan mocht veranderen. 

‘Later acteerde ik in Spangen en ging ik ermee door, vooral bij de dialogen. Als die op papier al niet goed liepen, hoe kon ik ze dan goed uitspreken? Aan de regisseur, Will Koopman, vertelde ik toen dat ik een idee had voor een serie in ’t Gooi. Zij zei dat ik het maar moest opschrijven. Dat werd Gooische vrouwen. Het was de eerste keer dat ik er echt voor ging zitten.

‘En met het blad Linda kwam mijn maandelijkse column erbij. Tien jaar geleden hebben we die een keer gebundeld, met als ondertitel van het boekje: Ja, ik schrijf ze echt zelf. Die vraag is me zó vaak gesteld. Ik zie het maar als een compliment: mensen vinden die columns blijkbaar goed als ze niet geloven dat ik ze zelf schrijf. 

‘Het is wel een eenzaam beroep, daar had ik het laatst over met Saskia Noort. Zij vindt het geen probleem om wekenlang alleen te zitten. Ik vind het fijner om contact te hebben met andere mensen. Als ik een programma opneem, heb ik dat gelukkig wel.’

John of Johnny?

‘Dat kan toch niet? Dit is als kiezen tussen je kinderen. Het is als Sophie’s Choice. Maar als het moet, kies ik toch voor John, hij is mijn broer en ik werk met hem. Met Johnny niet, dat is gewoon mijn neef. Ook belangrijk, hij is familie, maar minder dichtbij dan John. Onze ouders zijn overleden, hij is de enige die ik nog heb uit ons gezin.

‘Ik weet niet of het zo uniek is om met je broer samen te werken, er zijn wel meer familiebedrijven waarin broers en zussen nauw contact hebben. Het voordeel is dat we van elkaar weten dat we het uiteindelijk willen oplossen als er een probleem is, omdat we ook familie zijn van elkaar. Het voelt vertrouwd en prettig dat hij mijn broer is. Ik weet dat hij me nooit zal bedonderen.

‘Je maakt wel eens keuzen die je anders niet zou maken. Zoals bij mijn overstap van RTL4 naar SBS6. John vroeg of ik hem wilde helpen. Dan zeg je ja. Anders was ik bij RTL gebleven, ik had geen reden om daar te vertrekken. Voor mij bestaat er niet echt een verschil tussen werken voor RTL of SBS. Ik maak dezelfde programma’s, met dezelfde mensen. Mijn ex is nog steeds de vaste regisseur. Stel dat ik naar de NPO zou gaan, dan zou ik daar ook de programma’s maken die ik nu presenteer.’

Linda of Linda meiden?

‘Linda, dat is echt het moederschip van het bedrijf. Met dat blad bemoei ik me ook meer. Linda meiden lees ik natuurlijk altijd en ik roep er weleens wat over, maar het wordt gemaakt door een heel goed team van jonge mensen en ik sta niet op de cover, zoals bij de Linda. Soms staan daar bij Linda meiden mensen op die ik echt moet googlen. 

‘Ik heb het gevoel dat ik lekker bij blijf door het te lezen. Mijn dochter leest het, zij is mijn klankbord. Als zij zegt dat er deze maand wel érg veel seks in stond, roep ik dat er volgende keer misschien íéts minder seks in kan.’

Mark Koster, de schrijver van het boek De Mol, of tv-recensent Angela de Jong?

‘Ik geloof dat dit mijn pasmoment is. Mag ik hier passen? Allebei niet?’

Net5 of SBS6?

‘Oei. Ik kies toch voor Net5, daar ben ik veel intensiever mee bezig. Mijn programma’s worden uitgezonden op SBS6, dat was ook de vraag van mijn broer: kun je helpen om het marktaandeel van SBS6 omhoog te brengen? Die cijfers zijn iets lager dan toen mijn programma’s werden uitgezonden op RTL4, maar niet beduidend. En voor SBS6 zijn het hartstikke goede cijfers. Dus ik doe mijn taak.

‘Bij Net5 zit ik voor het eerst aan de andere kant, ik zie hoe producenten nieuwe ideeën komen pitchen. Heel interessant om mee te maken. Officieel heet ik creatief directeur, een iets te pompeuze titel. We hebben een aantal programma’s gemaakt onder de titel ‘Net5 powered by Linda’, zoals De K van Karlijn en Ik word prostituee. Dat gaat met vallen en opstaan, het is moeilijker dan ik dacht. Het is niet zo dat alle lezeressen van Linda een op een naar Net5 kijken. Om dat te bereiken moet je eerst zo veel aandacht creëren. Bij tv-kijkers zit je met vaste patronen, dat is moeilijk te doorbreken.’

Linda of Libelle?

‘Libelle is een weekblad en wij maken een maandblad, maar het is de titel waarmee we stuivertje wisselen voor het grootste bereik, ook online. Hun doelgroep is iets ouder dan de onze. Libelle lag bij ons thuis al op tafel, mijn moeder las het. En ik las Jan, Jans en de kinderen. Het is een heel sterk merk, een iconische titel, net als Margriet. Ook een meisjesnaam, alleen bestond er niet een vrouw die ook echt Margriet heette.

‘In bladen zoals Vogue kan ik verlekkerd naar de fotoshoots kijken, dat is een internationale titel, net als Harper’s Bazaar. Het is prachtig gemaakt en ik bekijk het graag, net als de Jan. Als ik op vakantie ga, neem ik een hele stapel bladen mee. Ik vind het nog steeds ongelooflijk dat wij een titel hebben opgebouwd met de hoogste verkoopcijfers van alle maandbladen.’

Linda of De Mol?

‘Ik kies voor mijn voornaam. Familie is belangrijk en ik ben echt wel een De Mol, maar ik ben ook mijn eigen persoon. In het begin was het gek dat mijn voornaam een merk werd, daar heb ik aan moeten wennen. Ik had niet verwacht dat het zo zou lopen.

‘Het brengt een verantwoordelijkheid mee die niet altijd even prettig is. Tientallen mensen zijn met hun hypotheek afhankelijk van het bedrijf dat mijn naam draagt. Financieel zou ik het me kunnen veroorloven om de beslissing te nemen: de kinderen zijn uit huis, ik ga twee jaar op wereldreis. Maar dan zou ik zo veel mensen duperen, dat kan niet. En verder: als bekend persoon is het per definitie niet handig om met twee flessen wijn op een auto-ongeluk te veroorzaken, maar in mijn geval kan zoiets al helemáál niet.

‘De naam De Mol vond ik als kind niet zo mooi. Wij woonden in een gewoon rijtjeshuis in Hilversum en ik zat op school met kinderen die dubbele voornamen én dubbele achternamen hadden. Die veel rijker waren en in grote huizen in Laren of Blaricum woonden. De Mol was bepaald niet chic. Nu ben ik blij dat mijn kinderen de achternaam van hun vader hebben, zodat ze er niet altijd automatisch mee worden geconfronteerd.’

Het tweehonderdste nummer van Linda verschijnt op dinsdag 16 februari.