Cisca Dresselhuys: ‘Je moet vergelijkenderwijs leven’

Voor mij is het eenvoudig: je moet dingen met elkaar vergelijken. Nu met corona moet ik vooral zien dat ik het, vergelijkenderwijs, op dit moment heel goed heb en anderen veel slechter. Ik heb geen zorgen meer over werk en inkomen. Ik doe nog van alles, betaald en onbetaald, maar het geld is voor mij niet doorslaggevend. Ik heb een goed, vast pensioen van Opzij en daarnaast nog keurig mijn AOW, dus ik heb totaal geen krimp op financieel gebied. Dat is vergelijkenderwijs een groot voorrecht.

“Nee, ik vergelijk mezelf niet met hongerende mensen in Afrika. Dat is voor mij heel ver weg, daar denk ik zelden aan. Ik denk veel meer aan mensen in mijn directe omgeving. Ik zie hoe jonge vriendinnen zitten te tobben met werk, inkomen en huisvesting. Allemaal zzp’ers, net als ik werkzaam in de journalistiek. Of ik kijk naar mijn kapster of naar de eigenaar van het café-restaurant waar wij drie keer per week gingen koffiedrinken. Die mensen zitten tot hun schouders, bijna tot hun neus in de financiële problemen en in angst over hoe het verder gaat.

“Oud wórden is niet leuk, oud zíjn ook niet. Op dat punt ben ik jaloers op mijn jongere vrienden en vriendinnen, die nog een heel leven voor zich hebben. Maar financieel zijn zij er veel slechter aan toe dan ik. Dat is wat je vergelijkenderwijs in coronatijd maar moet bedenken als je weer sneu zit te wezen dat je niet voortdurend de deur uit kunt gaan om ergens koffie te drinken of met een vriendin naar de bioscoop te gaan.

Bob den Uyl

“Ik heb deze zin over vergelijkenderwijs leven uit een verhaal van Bob den Uyl in Een zwervend bestaan. Zijn werk gaat meestal over het dagelijkse leven van een tobber, hijzelf. Hij was een geestige neuroot, aan wiens boeken je veel kunt hebben in sombere tijden.

“In 1994 heb ik het boekje Vrouwentroost geschreven, over de troostende werking van lezen. Voor dat boekje ben ik zelf ook geïnterviewd en ik heb toen dit stukje van Bob den Uyl genoemd. Na een ellendige reis in een overvolle trein van Madrid naar Lissabon komt hij uiteindelijk aan in een pension in Guarda. Hij heeft lekker gegeten en gedronken, hij staat daar onder palmbomen, er waait een zacht briesje om zijn hoofd en dan zegt hij: je moet vergelijkenderwijs leven.

“Die zin kan altijd dienst doen en met name in coronatijd kan ik die goed gebruiken. Je merkt aan jezelf dat je sneller geïrriteerd bent. Ik moet mezelf soms echt toespreken: ‘Cisca, let op, hou je mond tegen je man, ga hier niet over zeuren, dit is iets wat hij altijd doet, dat weet je.’

Af en toe je mond houden

“Het zijn dingen van nul en generlei waarde. Ja, tuurlijk, andersom heeft hij dat ook bij mij. ‘Algehele leiding en regie’, zegt hij nogal eens over mij, dat klopt waarschijnlijk wel aardig. Je moet er nu gewoon aan denken dat je je mond af en toe houdt. Dat is voor de sfeer stukken beter.

“Er kunnen nu een heleboel dingen niet. Maar mijn bloemenkiosk is nog steeds open. Ik ben een bloemengek; het is voor mij erg opwekkend dat ik niet zonder bloemen zit. En ook niet zonder boeken, de boekhandel brengt ze thuis. Ik bel mijn vriendin, die ik nu niet kan zien, elke middag. Dat zijn fijne dingen, vergelijkenderwijs: het zou vreselijk zijn als die er niet waren.”

Lees ook: 

De zin van Annemiek Schrijver

‘Ongelofelijk vermoeiend zijn alle dingen.’