Reiziger hoopte na ontslag Schreuder dat Ajax voor hem zou kiezen: ‘Ik heb ze wel gezegd wat ik ervan vond’

De familie Reiziger is verweven met Ajax. Vorig jaar werden ouders Johan en Britta benoemd tot erelid, als dank voor hun jarenlange vrijwilligerswerk. Steevast stonden ze klaar voor Ajax, door de voorbije decennia bijvoorbeeld als gastgezin van jonkies als Brutil Hosé, Kostas Lamprou en Noa Lang te fungeren. Altijd was er wel een Reiziger bij Ajax te vinden. Zoon Gabriël (17) verruilde De Toekomst afgelopen zomer voor PEC Zwolle.

Vader Michael is nu bezig aan zijn laatste maanden bij de club die hij diende als ballenjongen, jeugdspeler en winnaar van de Champions League en wereldbeker, en daarna als trainer van de beloften, als interim- en als assistent-trainer. Een nieuw contract had hij best willen tekenen, maar niet meer als assistent. “Ik wil op eigen benen staan. Die tijd is nu gekomen,” stelt Reiziger.

Waaraan voelt u dat uw tijd als hoofdtrainer is gekomen?

“Aan dat ik steeds meer in charge wil zijn. Ik heb hier in zes jaar veel bagage opgebouwd. Daaraan voel ik dat ik mijn kennis en visie nu tot uiting wil brengen als hoofdtrainer.”

Is die keuze volledig door uzelf of ook door Ajax ingegeven?

“Met de keuze voor John Heitinga geeft de club ook wat aan, maar ik had voor mezelf dit seizoen al besloten dat het antwoord op nog een contract als assistent ‘nee’ zou zijn. In gesprekken met mensen dicht bij me en met andere clubs werd het gevoel om op eigen benen een eerste elftal te managen ook versterkt. Het voelt een beetje als het laatste jaar van de basisschool, wanneer je ook denkt: het is tijd voor een stap hogerop.”

En dat kon niet bij Ajax?

“Na het ontslag van Alfred (Schreuder) hebben ze wel de plannen gedeeld, maar tot een gesprek over mijn ambities heeft dat niet geleid.”

En toen Erik ten Hag vertrok?

“Ook niet.”

Had u dat wel verwacht?

“Ja, ergens wel. Ik zit hier al langer en ken het team het best. Met Marc (voormalig directeur Overmars) had ik natuurlijk altijd gesprekken. We zaten ook niet in de meest stabiele periode bij de club.”

U had het ook zelf kenbaar kunnen maken.

“Zeker, maar daar heb je naar mijn mening wel gesprekken voor nodig. En die zijn er niet geweest.”

Daar was u teleurgesteld over...

“Ja, je zet wel vraagtekens bij het proces, maar ik ben ook zo professioneel dat ik de teleurstelling van me af laat glijden en weer vol goede moed verder ga. Mijn drive om het beste werk te leveren, komt dan snel weer. Bovendien loop ik hier sinds mijn 12de rond en heb ik hart voor Ajax.”

Hoe ging dat na het ontslag van Schreuder?

“Dat maak je liever niet mee. Ik werkte prettig samen, maar je weet dat deze dingen bij ons beroep horen, zeker als de resultaten uitblijven. Ook de dag erna was voor iedereen moeilijk.”

Toen sprak technisch manager Gerry Hamstra iedereen toe. Dacht u: nu is het mijn beurt?

“Ik voelde me daar wel klaar voor. Daar heb ik met John (Heitinga) ook een goed gesprek over gehad, hij wist van mijn ambitie. Ik zei: ‘Ze hebben nu voor jou gekozen, ik ben even boos, maar we gaan samen volle bak proberen het weer op de rit te krijgen.’”

Voelde u zich ook gepasseerd, omdat u met Jong Ajax kampioen werd en Ten Hag met succes had bijgestaan, waar Heitinga vijftiende stond in de KKD en nieuw was bij de hoofdmacht?

“Daarom had ik de keuze voor mij best logisch gevonden, ja. Vooral omdat ik onder Ten Hag veel veldtrainingen deed en het een succesvolle periode is gebleken.”

Waarom werd u het niet?

“Ze wilden een nieuw gezicht en daarmee frisse wind in de groep, legden ze uit.”

Snapt u dat?

“Dat is hun uitleg. Of ik het ermee eens ben of niet, daar doe je niks meer tegen. Het is even verwerken en door. Daar ga ik niet wat achter zoeken.”

Hebt u wel uitleg gehad?

“Ja, van zowel Edwin van der Sar als Gerry Hamstra, afzonderlijk. Ik heb ze gezegd wat ik ervan vond en dan vooral de wijze waarop het is gegaan. Daar was ik veel meer ontstemd over dan de keuze die gemaakt is. Daarvan weet je: het kan de andere kant op vallen.”

Wat was die wijze dan?

“Die hou ik binnenskamers.”

_{Tekst gaat verder onder de foto}

Via een ander tussenstation hoopt Reiziger nu als hoofdtrainer nog eens in de top te geraken waar hij als speler van Oranje, AC Milan en Barcelona tien jaar actief was. Na korte periodes bij Middlesbrough en PSV koos hij als trainer voor de weg van de geleidelijkheid. Hij liep mee bij de KNVB, aan de zijde van Spartacoach Alex Pastoor.

Nadat hij in de eerste divisie geschiedenis had geschreven door kampioen te worden met een noeste lichting van spelers als Dani de Wit, Zian Flemming en Azor Matusiwa, hielp hij Ten Hag drie jaar met het kneden van succesformaties en ervaart hij nu al een jaar hoe het bij Ajax ook kan donderen, met twee trainerswissels, het vertrek van clubiconen en flink sportief verval.

Was dit door alle turbulentie het leerzaamste jaar?

“Ja, al was de coronatijd, waarin we à la minute trainingen en de wisselwerking met Jong Ajax moesten organiseren en in lege stadions speelden, ook heel lastig en leerzaam. Je leert dan goed managen. Bij Ajax gebeurt áltijd wat. Onder Erik was het relatief rustig, ook omdat we prijzen wonnen en de staf goed op elkaar was ingespeeld. Dat kwam ook doordat we één en onverstoorbaar waren. Als je je eigen plan creëert en die weg samen blijft bewandelen, volgen de prijzen. Dat liet Erik duidelijk aan staf en groep merken. Hij organiseerde alles strak, met ruimte voor nog een late beslissing. Erik zei een paar keer per week wel: maak van één probleem niet twee problemen. Los het meteen op.”

Wat voor trainer bent u hier de afgelopen zes jaar geworden?

“Een trainer die leeft van spelers beter maken, omdat ik weet dat het team dan groeit en daarmee zeges komen. Ik hou van de omgang met spelers, plannen maken, systemen uitdokteren en oplossen. Daarvoor moet je een sterk team om je heen verzamelen, dat dezelfde kant op gaat. Weten wat je nodig hebt als trainer, of het nu om het invullen van faciliteiten, selectie, staf, tactiek of regels gaat, is ontzettend belangrijk.”

Bent u van de regels?

“Die heb je nodig om duidelijkheid te creëren. Eén regel staat bovenaan: respect. Als je respect voor je collega’s en voor jezelf hebt, kom je op tijd, geef je alles en breng je automatisch jezelf, je elftal en je club tot bloei.”

Hoe bent u gegroeid als tacticus?

“De verschillende systemen en stijlen in de Europese duels zijn heel waardevol voor me geweest. Dat is niet te vergelijken met de KKD en ook niet met de eredivisie. De manier van druk zetten, de intensiteit, leert je als trainer oplossingen sneller paraat te hebben.”

En in de omgang met spelers?

“Dan ben ik altijd mezelf, iemand met een luisterend oor. Wat je als assistent minder hebt, is dat je je verdiept en langsgaat bij spelers. Hiddink investeerde veel in die band. Ik zal dat straks ook niet nalaten, omdat ik proef dat ze daar behoefte aan hebben. Met Louis van Gaal stonden we in Barcelona in de tuin te barbecueën. Laatst waren we bij zijn afscheid bij de KNVB. Toen zei Edgar Davids ook al: ‘Als ik vroeger geen vervoer had, bracht Louis me thuis.’”

Vindt u het spannend om straks aan het roer te staan?

“Ik voel me er klaar voor, ook omdat ik al veel heb gezien hoe het wel en niet moet. Als hoofdtrainer zal het anders worden, weet ik, maar wat me sterkt, is dat ik altijd een snelle leerling ben geweest. Als speler ging ik in twee maanden van aanvaller bij FC Groningen naar back in Oranje. Ik kan me makkelijk aan situaties aanpassen.”

Betekent dat dat u opnieuw naar de absolute top wil?

“Ja, die drive zit in me en krijg je er niet meer uit. Ik heb ontzettend veel geleerd en het voelt nu weer als naar de profs gaan en zorgen dat ik steeds meer aankan. Zo deed ik dat als speler al. Bij Barcelona dacht ik dat mijn techniek wel goed was, tot ik altijd van de jonge Xavi, Iniesta en Gabri verloor met tennisvoetbal. Ik bleef elke dag oefenen.”

“Als trainer ben je ook nooit uitgeleerd. Het maximale nastreven, investeren en je plafond opzoeken, wat Ten Hag en Van Gaal ook hebben, zal in deze rol ook nooit verdwijnen. In mijn jaren als speler heb ik ook veel opgestoken van Arrigo Sacchi en Hiddink. En ik heb met spelers op het veld gestaan die nu furore maken als trainer, zoals Pep Guardiola. Al die kennis en kunde wil ik als eindverantwoordelijke tot uiting brengen.”

Wat beschouwt u als de ideale vervolgstap?

“In mijn tijd naast Ten Hag ben ik door een paar eredivisieclubs benaderd, maar toen voelde ik de behoefte nog niet zo. Nu streef ik er wel naar, maar pin ik me niet vast op de eredivisie. België vind ik ook interessant, en de Engelse Championship vind ik een mooie competitie. De strijd, de stadions, de passie bij de mensen. Alles voor voetbal. Er zijn ook opties uit het Midden-Oosten en Azië voorbijgekomen. Ik ben heel benieuwd wat er de komende maanden, waarin we de dubbel nog willen pakken, op me af gaat komen.”