KOEKHAPPEN

Rintje is vandaag jarig en vanmiddag is er een partijtje bij hem thuis.

„Weet jij al wat je hem gaat geven?” vraagt Henriette.

„Een nieuwe tennisbal”, zegt Tobias. „Daar is hij altijd heel erg blij mee!”

„Wel een beetje een saai cadeau”, zegt Henriette. „Ik heb iets heel anders bedacht!”

„Vertel!” zegt Tobias. „Ik ben heel nieuwsgierig.”

„Ik heb een nieuwe rugzak voor hem gekocht”, zegt Henriette. „Een hele mooie roze!”

„Maar dat is toch helemaal geen kleur voor een jongen?” zegt Tobias.

„Wat een onzin”, zegt Henriette. „Roze is gewoon de allermooiste kleur die er is!”

„Als je iemand een cadeautje geeft, moet je niet kopen wat je zelf mooi vindt!” zegt Tobias.

„Puh”, zegt Henriette, „ik geef het lekker toch!”

Als Tobias en Henriette ’s middags bij Rintjes huis aankomen zijn er al allerlei honden uit de klas. Er staat een hele grote taart op tafel die de moeder van Rintje gebakken heeft. De taart is versierd met hondenbrokjes en kleine knakworstjes.

Helemaal boven op de taart ligt een heerlijke, sappige kluif. Die is natuurlijk voor de jarige.

Door de kamer hangt ook een lang stuk touw van de ene hoek naar de andere gespannen.

„Is dat jullie waslijn?” vraagt Henriette.

„Nee”, zegt de moeder van Rintje, „daar gaan we zo iets heel erg leuks mee doen! We gaan koekhappen!” Ze pakt een grote koektrommel en hangt allerlei koekjes aan het touw. „De jarige mag als eerste”, zegt ze. Ze pakt een theedoek en doet die voor Rintjes ogen. Rintje moet een paar rondjes draaien en als hij uitgedraaid is duwt mama hem onder de lijn en moet hij happen naar een koekje.

Eerst hapt hij een paar keer in de lucht. Dan probeert hij goed te snuffelen en even later is het raak.

Hij heeft een heerlijk koekje te pakken.

De andere honden uit de klas mogen het nu ook proberen. Een voor een happen ze een koekje van de lijn.

Als laatste is Tobias aan de beurt. Ook hij krijgt de blinddoek voor.

Hij snuffelt en hapt steeds in de lucht maar het lukt niet om een koekje te happen. Hij kan er niet bij, want zijn pootjes zijn te kort!

„Wacht even”, zegt de moeder van Rintje. Ze pakt het keukentrapje en zet Tobias erop. Precies onder een lekker koekje.

„Hap!” doet Tobias en eindelijk heeft hij ook een koekje te pakken.

„En nu is het tijd voor de taart!” zegt mama. Ze steekt de kaarsjes aan en als Rintje ze heeft uitgeblazen krijgen alle honden een groot stuk.