Ex-K3’tje Kathleen Aerts slaat een nieuwe weg in: “Ik ben nu officieel met pensioen als zangeres”

“Ik heb nog nooit zo hard gewerkt in mijn leven”, steekt Kathleen van wal. “Ons reisbureau Stieviewondertours is echt uit zijn voegen aan het barsten.”

Ja. Ik zeg dit niet om op te scheppen, maar Stieviewondertours is op korte tijd heel erg uitgebreid. Ik ben perfectionistisch en wil dat zelf nog van heel dichtbij opvolgen. Dus ik heb met spijt in het hart alle aanvragen voor sintshows moeten weigeren. Een mens moet soms keuzes maken in het leven.

Ik denk dat je mag zeggen dat ik nu officieel met pensioen ben wat zingen betreft. Het is geen geheim dat ik op dat vlak niet heel ambitieus meer was. Ik treed nog weleens op tijdens trouwfeesten en mijn micro staat nog altijd in de living, maar concerten in België of Nederland staan er niet meer gepland. Niet erg, mensen een fijne vakantie bezorgen geeft minstens evenveel voldoening. En het zal nog drukker worden met ons reisbureau.

We willen Stieviewondertours nu ook goed gaan promoten op de Amerikaanse markt. Dus gaan ­Steven en ik in maart drie weken reisbeurzen afschuimen in de States. Mijn ventje heeft me beloofd dat we ook Graceland, het landgoed van Elvis Presley, gaan bezoeken. Hij was mijn grote held tijdens mijn kinderjaren. Pure nostalgie dus. Alleen jammer van dat ene knelpunt.

Het is de eerste keer dat ik mijn kinderen zó lang moet achterlaten. Dat zal echt met pijn in het hart zijn. Gelukkig heeft de papa van Steven zich al kandidaat gesteld om over te vliegen om op Jay en Lewis te passen.

Och, ik ben geen traditioneel iemand op dat vlak. Ik denk nog elke dag aan mijn papa, maar koester liever de fijne herinneringen. En ik heb mooie vooruitzichten: mijn broer en zijn vrouw verwachten een tweede kindje. In januari kom ik naar België, en zij komen ons in april in Zuid-Afrika bezoeken, als de baby twee maanden oud is.

Dat ligt bij mij zeer gevoelig, heb ik gemerkt met mijn eerste neefje. Die mis ik soms zó erg, ik zou hem graag wat meer zien of horen. Ach, als we elkaar als familie nu zien, maken we ook écht tijd voor elkaar.

Goed, alles in acht genomen. De jongdementie kunnen we natuurlijk niet tegenhouden. Ze gaat achteruit en vermagert de jongste tijd, ook al mag ze eten wat ze wil. Had ze dat nog geweten! (lacht) Nu de zomer hier voor de deur staat, fleurt ze weer helemaal op. Ze is heel gelukkig, heb ik het gevoel.

Ja, ze is recent 65 jaar geworden en dat hebben we gevierd, hoor. Mama heeft nu al vijftien jaar de ziekte. Terwijl mensen met jongdementie gemiddeld nog tien jaar te leven hebben. Ik ben heel dankbaar dat ze er nog is, op ’n menswaardige manier.

(verbaasd) Pardon? Da’s dan zeker niet met mij! (lacht) Zoveel jaar later zou ik dat wel eerlijk durven te zeggen. Met iemand van de tweede lichting kan niet, want toen was hij al met Free. Maar met wie dan wel?

Als je logisch nadenkt… Weet je wat, pluis het uit en laat het me weten. Ik ben zelf heel benieuwd.

Is dat al twintig jaar? We worden echt oud, hé... Als Studio 100 mij uitnodigt, ben ik er graag bij, ja. En als ze ons nog eens samen op het podium willen, trek ik met plezier een K3-pakje aan, direct! Eenmalig hé. Het zou grappig zijn, zo drie generaties K3 op een rij. Maar ook wel een heel mooi moment.