Trage Tocht Peize ~10km

Op de grens van Groningen en Drenthe vind je het unieke natuurgebied de Onlanden. Het is hier een waar walhalla voor vogels en ook redelijk zeldzame dieren als de otter hebben hier hun thuis gevonden. De Trage Tocht Peize laat je een bijzondere kant van de Onlanden zien. De wandelpaden bestaan grotendeels uit onverharde dijken vanaf waar je een schitterend uitzicht hebt op niet alleen het natuurgebied maar ook de skyline van de stad Groningen. Met een beetje geluk spot je nog een ijsvogel of een fazant, daarom mag een verrekijker eigenlijk niet ontbreken op deze Trage Tocht. Laat je verrassen door dit relatief nieuwe natuurgebied en de evenzo nieuwe Trage Tocht.

Benieuwd naar mijn wandelavontuur? Lees dan hieronder verder. Meer geïnteresseerd in het praktische gedeelte? Klik dan HIER.

---

Trage Tocht Peize

Het is -6 volgens mijn auto en als ik de Buienradar app moet geloven is de gevoelstemperatuur -10. Maar met een stralend zonnetje en een heldere hemel kan ik niet anders dan naar buiten gaan. Dit soort weer vraagt om een prachtige open landschap en dus heb ik besloten de Trage Tocht Peize te gaan lopen. Het is een relatief nieuwe Trage Tocht en er zijn nog geen recensies te lezen op Wandelzoekpagina, dus ik ben heel benieuwd wat mij te wachten staat. Vanaf de P+R wandel ik eerst door het dorp Peize, het is mijn eerste keer. Het burchtlaantje kan mij zeer bekoren en ook de kerk is de ronde wel waard. Toch kan ik niet wachten om de mensen en auto’s achter mij te laten en de Onlanden in te wandelen. Als opwarmertje worden we richting de Heemtuin gestuurd en geniet ik van het stijf bevroren gras. Zoals altijd als het gevroren heeft, speur ik de berm af naar dode takken waar mogelijk ijshaar op groeit. Helaas, ik zie niks. Dan komen we aan in het open landschap waar ik zo naar verlangde, een doodlopende asfaltweg is de toegangspoort naar de Onlanden. Laat de winterpret beginnen!

Door de Onlanden

Het uitzicht is fenomenaal, de lucht is super helder en overal zie je gewoon de vorst haar werk doen. Maeve heb ik ondertussen los geklikt en die heeft de tijd van haar leven. Als ik haar moet geloven zitten de bermen vol met muizen, met dramatische sprongetjes denkt ze ze te vangen om vervolgens met een verbaasde blik om zich heen te kijken. Ik kan niet anders dan lachen en probeer het op beeld te krijgen, maar ze is mij telkens te snel af. Tot het ineens wel lukt! Met een grote grijns deel ik het filmpje meteen in de familie apps. Na het passeren van de officiële toegangspoort van de Onlanden slaan wij linksaf een dijk op. Ik bestudeer nauwkeurig het bord van Natuurmonumenten maar nergens staat dat ze aan de lijn moet. Heerlijk! De skyline van de stad Groningen is vanaf hier al goed te zien, gek om te bedenken dat ik daar een half uur geleden nog op de bank zat. Ergens verwacht ik hazen en/of konijnen te spotten in de uitgestrekte weilanden maar helaas. Of nou ja helaas. Met jageres Maeve is het misschien maar beter dat ze er niet zijn. Want ook de dijk moet vol zitten met muizen aldus Maeve. Als we even een verharde weg oversteken leest het Natuurmonumenten bord ineens meer regels en ook de regel dat honden aan de lijn moeten. Helaas Maeve.

Wandelen rondom Peize

De dijk lijkt eindeloos, maar in dit sprookjesachtige landschap vind ik dat helemaal niet erg. We passeren één andere wandelaar en lopen dan weer in niemandsland. Smalle paadjes het struikgewas in verraden de aanwezigheid van wilde dieren. Misschien wel een vos! Ik zag op Twitter iemand laatst nog een foto plaatsen van een jonge vos in het water in de Onlanden, wie weet! Bij een bankje houden we even pauze, ik ben dankbaar voor mijn kerstcadeau van vorig jaar. De zitflap is in één jaar onmisbaar geworden. Ik schenk mijzelf een kop thee in terwijl Maeve weer op muizenjacht gaat. Heel lang duurt de pauze niet, de gevoelstemperatuur is daarvoor toch net iets te laag. Ik kies er voor om de asfaltweg te pakken zodat Maeve nog een stukje los kan en het blijkt een gouden beslissing te zijn geweest. Want ineens spot ik iets op een hek, aan de vorm te zien kan het maar één vogel zijn: een ijsvogel! O wat baal ik dat mijn camera nog bij de reparateur ligt. De ijsvogel vliegt weg als een fel blauwe pijl en ik ben helemaal extatisch. Maeve snapt mijn enthousiasme niet zo en baalt vooral dat ze weer aan de lijn moet als we een volgende dijk oplopen. Het geluid van de N-weg komt steeds dichterbij en uiteindelijk steken we hem over. In de routebeschrijving staat iets over een hek en klimmen en ik was thuis enigszins huiverig over wat dit moest betekenen. Maar het hek is prima te passeren aan de zijkant en al snel lopen we weer op een dijk, maar dan aan de andere kant van de weg. Het is oppassen geblazen want hier wonen heel wat actieve mollen en met de vorst blijken de mollenhopen ware enkelbrekers. Ik ben dan ook blij als we uitkomen op een verhard fietspad. Ineens gaat er een lampje branden, ik heb hier eerder gelopen maar welke wandelroute was dat? Ik moet heel diep graven in mijn geheugen maar dan weet ik het ineens, het Drenthepad natuurlijk! Waar het fietspad naar links buigt blijf ik langs het Peizerdiep lopen. Ik vind het maar wat jammer dat Maeve hier aan de lijn moet blijven maar als ik ineens het geluid van een fazant hoor ben ik toch blij dat ze vast zit. Aan het einde van de dijk komen we weer uit bij de N-weg, waar ik toch nog even een tijdje moet wachten voor we veilig kunnen oversteken. Het laatste stukje biedt nog één uitdaging, een afgebroken boomstam ligt over het pad en ik moet daadwerkelijk door de hurken om er langs te komen. Wie zegt dat wandelen in Nederland saai is?

---