Maak kennis met het Mantingerzand op deze mooie korte paaltjesroute van 4.5 kilometer. Laat je verrassen door smalle, kronkelende paaltjes tussen de eeuwenoude jeneverbesstruiken, kijk vol ontzag naar een prachtig gevormde dennenboom terwijl je een kleine heuvel beklimt omringt door grillige eikenbomen. Dan loop je ineens een heel ander landschap in, het voelt bijna alsof je je op een savanne in Afrika bevind. Alleen zijn hier koeien en schapen aan het werk in plaats van olifanten en zebra’s. Het Mantingerzand is een prachtig natuurgebied dat wacht om door jou ontdekt te worden.
Benieuwd naar mijn wandelavontuur? Lees dan hieronder verder. Meer geïnteresseerd in het praktische gedeelte? Klik dan HIER.
Paaltjesroute Mantingerzand
Het zijn de rode pijltjes die we vandaag volgen, een belangrijk detail omdat de witte pijltjes een wandelroute van 9 kilometer aangeven en de routes een tijd lang gelijk op gaan. “Welkom in de kraamkamer van de das” staat er op een klein informatiebord van Natuurmonumenten. “Zijn hier dassen, ik wil ze zien!” roep ik vol vreugde maar Chris is al op zoek naar een slang. De avond ervoor toen we een eerste poging deden om deze wandelroute te lopen, spotte mevrouw een slang in het struikgewas. Helaas moesten we toen door onweer de wandeling staken en ging ze met een beteuterd gezicht naar huis. Nu wordt er weer vol enthousiasme gezocht naar een slang. De rest van het gezelschap blijft netjes op de paden en baant zich een weg door het mulle zand. “Wat zijn dit, zijn dit wespen?!” horen we naast ons en Chris wijst naar kleine gaatjes in het zand waar inderdaad een soort wespen in en uit lijken te vliegen. De slang is vergeten en gebiologeerd kijkt ze naar de graafwespen die hier in grote getallen aanwezig zijn.
Wandelen over het Mantingerveld
Dan veranderen de mulle zandpaden geleidelijk in stevigere zandpaden en worden de jeneverbesstruiken ingeruild voor oude eikenbomen. Er zijn zelfs kleine heuveltjes zichtbaar en als vier kaboutertjes lopen we in een rijtje achter elkaar. Als we bij een klaphek uitkomen en er een parkeerplaats zichtbaar wordt herken ik het Drenthepad. Dit keer hoef ik gelukkig niet over de eindeloze asfaltweg te lopen maar wandelen we via een klaphekje terug het Mantingerveld op. Weer veranderd hier het landschap, het is hier groen en open. We houden even een korte pauze bij een picknickbank terwijl Chris de brullende kikkers bij het vennetje van dichterbij bekijkt. Het valt ons op hoe rustig het is en dat op een zonnige zondagmiddag. Die rust wordt wreed verstoort door een groepje jongens op bromscooters die luid toeterend over het fietspad racen. Gelukkig gaan zij precies de andere kant op en wandelen wij de stilte weer tegemoet.
Wandelen vanaf Natuurkampeerterrein Voscheheugte
Het groen wordt geleidelijk bruiner en voor we het weten kijken we uit over een uitgestrekte vlakte met enkele bomen in de verte. Een oud karrenspoor is ons wandelpad en ik waan mij bijna op de savanne in Afrika. Maar in plaats van olifanten en zebra’s zien we hier alleen Hollandse koeien. Ook wel mooi. Weer horen we het gekwaak van kikkers en lopen Chris en ik naar het vennetje om ze van dichterbij te spotten. Naast kikkers zien we ook enorme libellen maar helaas geen salamander (of een slang). We zijn aangekomen bij het laatste gedeelte van de wandelroute en via kronkelende paadjes tussen de jeneverbesstruiken door wandelen we via een recht pad tussen de eikenbomen terug naar de parkeerplaats en vanuit daar naar het natuurkampeerterrein.
Praktische wandel informatie
Naam wandelroute: Mantingerzand
Wandelafstand: 4.5 km
Kleur paaltje: rood
Startpunt: parkeerplaats Mantingerzand
Parkeergelegenheid: parkeerplaats Mantingerzand P1
OV start- en eindpunt: bushalte Mantingerdijk 8 of Verlengde Middenraai
Honden toegestaan: ja, aangelijnd
Horeca: Bij natuurkampeerterrein de Voscheheugte
Online routebeschrijving: website Voscheheugte
WandelMaara 