SC Kootstertille

Promoveren, degraderen. Promoveren, degraderen. Handhaven. Mwa, toch maar weer promoveren. En dan weer degraderen. De volgorde kan misschien wat variëren, maar dat mag de pret niet drukken. We horen jullie hersens kraken. Over de hoofdmacht van welke vereniging zou dit nou gaan? De echte kenners hadden al door dat we SC Kootstertille zochten. Niet zonder reden, want het was onlangs hoog tijd om een kijkje aan De Tille te nemen. En we werden daar op z’n zachtst gezegd nogal prettig verrast.

Oké, we moeten eerlijk zijn. De ondergaande zon en een stel hoogspanningskabels als achtergronddecor hielpen ook wel mee. Maar wat is er aan de Jisteboerewei in Kootstertille een mooie accommodatie verrezen. Eentje die bij een gemiddelde eersteklasser ook niet zou misstaan, want alles lijkt hier te kloppen. En als je dan bedenkt dat het vooral de Tilster vrijwilligers zijn die hier aandeel in hebben gehad, mag je als bespeler van het karakteristieke witte tricot best even stilletjes (of actief, zo u wilt) applaudisseren voor zo’n bewogen verenigingsleven.

Want alles lijkt hier te kloppen

Als we richting De Jister wandelen, doen we dat over het Gerrit Tol Paed. Dat vonden we zo romantisch klinken, dat we het hier wel even moesten noemen. En daarmee houdt het nog niet op, want als we in de historie van SC Kootstertille duiken, komen we erachter dat de oorspronkelijke clubnaam eigenlijk Caspar de Robles was. U weet wel, die Spanjaard die door vrienden Billy in Artesië genoemd mocht worden en ooit opdracht gaf om het Prinses Margrietkanaal af te graven. Die dan weer langs Kootstertille loopt. Afijn, we dwalen af. Geniet van de foto’s!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

S.C. Terschelling

Voetballen op één van de Waddeneilanden is voor iedere voetbalvereniging op het vaste land altijd een klein feestje. Dat begint al in de auto richting Harlingen, en wordt uiteraard voortgezet op de boot. Aangekomen in de haven van West-Terschelling is het nog ruim zes kilometer rijden naar de sportvelden van Midsland, het domein van S.C. Terschelling.

Kwiek

‘Ah, de grasmaaiers maaien het hoofdveld, dus dat moet geen probleem worden straks’, zeggen we terwijl één van ons naar het tafereeltje wijst. Het gebeurt wel vaker dat als we de ingang van een sportpark niet direct zien, we toch aanknopingspunten proberen te vinden zodat we uiteindelijk niet over een hek met scherpe punten hoeven te klimmen. Dat is niet anders als we op De Kalkwijck in Hoogezand lopen en alvast een blik werpen op het onderkomen van vv Kwiek. Maar omdat we eerst bij de buren van HS’88 langsgaan en daarvoor net bij Hoogezand zijn geweest, is Kwiek pas als laatste aan de beurt.

vv Siddeburen

Natuurlijk staat ook Sportpark Ewensborg op ons lijstje, al was het maar vanwege de historie. Ooit stonden er in Siddeburen twee borgen, waarvan het steenhuis van de familie Ewens er eentje was. Zie je weinig meer van, maar met de sportparknaam is een stukje Siddeboerster historie bewaard gebleven. Op wedstrijddagen tellen we dan ook met liefde €2,50 voor een programmaboekje neer, maar op een verlaten vrijdagmiddag kun je gewoon doorlopen. Of nou ja, verlaten, alleen als je de onvermoeibare robotmaaier niet meerekent. Terwijl wij ons rondje doen, levert die de nodige arbeid om de grasmat strak te krijgen voor het voetbalweekend dat nadert.

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal

Over de Bal neemt jou met achtergrondverhalen en reportages mee in
de magische wereld van het Nederlandse amateurvoetbal.

Copyright © 2018 - 2024 | Over de Bal