Losse Veters

Het mooie van hardlopen is dat deze sport door alle rangen en standen heen gaat. Eenmaal gehesen in die malle tights zien we er allemaal hetzelfde uit en is niet langer zichtbaar uit welke sociale klasse of groep we afkomstig zijn. Beroepen laten zich lastig raden. Je verwart het meisje-van-de-slijterij met het grootste gemak met een kindernefrologe. Een boekhouder ziet er uit als de eerste de beste onderwijzer en dat die gloedvol debatterende dame postbode was, had ik niet achter haar gezocht. Het stikt van de beleidsmedewerkers, docenten op alle niveaus en medici door alle specialismen heen. We hebben Funrunnende ingenieurs, architecten, apothekersassistentes, huismoeders, verpleegkundigen en secretaresses. Wekelijks leer ik van de inzichten van al die loopcollega’s. Ik spons hun visies op iedere ingebrachte casus op en besef me iedere keer weer hoe waardevol dat bespiegelen is. In plaats van eindeloos in mijn eigen bekrompen ijsbeerkringetje te lopen word ik gratis en voor niks voorzien van de meest innovatieve en creatieve Raad en Daad.

Het is niet alleen leuk en leerzaam om je eigen casuïstiek met loopcollega’s te bespreken. Soms kun je in stilte over de hei draven en luisteren naar wat je co-lopies te bespreken hebben. Je hoort de wonderlijkste verhalen. De verdrietigste geschiedenissen. De beste oplossingen. De vreselijkste omstandigheden. De meest lachwekkende situatieschetsen.

Één van mijn lopies heet Tom, en jawel, hij is dierendokter. Een bijzondere, dat zeker. Niet een die elke hondenkwaal met dezelfde injectiespuit oplost. Van wat ik ervan begrepen heb, bekijkt hij je huisdier op holistische wijze, en dat is wat anders dan de grote-stappen-snel-thuis dierenartsen die ik eerder leerde kennen. Dierendokter Tom ziet er uit alsof hij het kwajongensstadium nooit is ontgroeid. Hij gooit er bij vlagen de meest bizarre zinsnedes uit, die passen bij het eerder geschetste beeld. Iedere andere man die eruit zou flappen wat onomwonden uit zijn mond ontsnapt zou al lang een peut op z’n neus te pakken hebben gehad. Of, bij minder agressieve types, op z’n minst een hele lelijke blik toegeworpen hebben gekregen. Zo niet bij Tom. Zijn ontwapenende glimlach doet ‘m wegkomen met uitspraken waarover ik bij anderen boos zou worden maar bij hem soms slechts mijn wenkbrauwen frons.

Dierendokter Tom heeft ook een andere kant. Als busmaatje op weg naar Berlijn hebben we aardig wat uren stukgeslagen. Behalve een onnavolgbare en soms niet te volgen humor, is Tom een man die graag reflecteert en bespiegelt, en de zaken van de geest afwisselt met meer aardse zaken: welke bouwmaterialen gebruik ik het beste voor de reparatie van mijn platte dak? Soms, heel soms, kom je in je leven bijzondere mensen tegen. Tom beantwoordt in alle opzichten aan dat predikaat.

Afgelopen zondag hijgden we over de hei in de buurt van Molenhoek. We stopten even voor een foto van de loopgroep, met op de achtergrond dat prachtige paarsgroene natuurgeweld. Voor een loopvriendinnetje, dat even wat tegenslag heeft, en een tijdje niet met ons mee zal kunnen rennen. De hei vond ze prachtig, zo zei ze een week eerder, al met weemoed denkend aan al die duurloopjes die ze zou moeten gaan missen. Vandaar die foto. Van haar heide. Van haar loopkluppie.

Je zou hierover moeten bloggen, zei mijn digitale Dierendokter. Mooi verhaal over het lopen, met foto’s erbij. Dat doe ik al, riposteerde ik, en spelde de URL voor ‘m. Ik ga je lézen, riep hij nog, voor hij afsloeg voor een craniosacrale massage bij een confuus konijn.

Gekke man , die Tom. Een bijzondere man, dat is ie. Bij ons loopgroepje wordt ie node gemist als hij een keer weekenddienst heeft. Hij slaat alles op, en op een goed moment borrelt zijn herinnering aan eerdere gesprekken weer boven en vervolgt hij het onderwerp of de conversatie nooit was onderbroken. Tom was de enige die onthield dat ik een cursus Engels volgde, en dat ik het knap moeilijk vond. Iedere week vond hij een nieuwe variant om het onderwerp ter sprake te brengen: Hey, Veters! Hoe gaat het met je cursus, wat was het ook weer, Prostitution in English? That’s my boy… Fetch the Vet!