Terwijl de Groninger vlag nog fier in de wind in de keurig verzorgde voortuin wappert, stijgen rookwolken op uit de smeulende puinhopen.

Koets ziet talloze nieuwsgierige passanten voorbijrijden langs de resten wat tot gistermiddag een statige boerderij was. ,,Het had geen monumentale status”, benadrukt Koets.

Moeder erg van streek

Zijn familie en zijn moeder, die in de boerderij woonde, komen aan het eind van de zaterdagmiddag langs om de smeulende resten van het pand uit pakweg 1880, 1890 te bekijken. Het gezicht van allen is bedrukt. Zwijgend zien ze de verwoesting aan. De moeder van Koets heeft de schrik nog in de benen.

,,Ze is erg van streek”, zegt Koets over de gesteldheid van zijn moeder.

Op het moment dat de brand uitbrak was zij elders. ,,Ze is alles kwijt”, stelt zoon Pieter vast. Sinds 1966 woonde zij op de boerderij. ,,Ik ben hier geboren.” De vuurzee heeft de oogst van Koets verwoest. In de schuur lag graan en stro opgeslagen.

Controles

Er staan maar een paar muren deels overeind. Er woedt nog een klein brandje in het vroegere woongedeelte. Uit de resten van de schuur stijgt nog rook op. De rookontwikkeling is niet meer zo ernstig als vrijdag. Toen was in de wijde omtrek een grote zwarte rookkolom te zien. Toch hangt een brandlucht nog over heel Nieuw Scheemda en omgeving.

,,De brandweer zegt dat dat het beste is, uit laten branden. Dat is ook de schoonste manier.” De kans dat het vuur weer oplaait is gering. Van het pand is immers niet veel meer over. ,,Om de paar uur wordt het gecontroleerd.”

Ruim een etmaal na de brand gissen alle betrokkenen nog naar de oorzaak. Ook durft Koers nog geen schatting te maken van de omvang van de schade. ,,”Dat is allemaal een kwestie voor de verzekering. Die is al geweest om te kijken. Ik ben mijn materiaal kwijt, ik ben mijn oogst kwijt.”

,,Alles laten bezinken”

,,We zijn helemaal van de kaart. Een normaal leven hebben we momenteel niet”, stelt Koets vast. Zijn boerenbedrijf gaat ondanks de brand wel door. Hij heeft nog een boerderij. ,,De oogsten zijn allemaal al van het land. We moeten straks nog weer inzaaien.”

Koets’ moeder verblijft momenteel bij kennissen. ,,Maar we moeten op zoek naar een nieuw onderdak voor haar. We laten eerst even alles rustig bezinken.”