Gongora galeata

(Lindley) Rchb. f. 1854
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Gongoreae
Podplemię: Stanhopeinae

 

Foto: © Piotr Piesik. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Gongora galeata

Synonim: Maxillaria galeata Lindley, Acropera loddigesii Lindl. 

Występowanie:

Występuje endemicznie w południowym Meksyku. Rośnie zwykle na zboczach górskich skierowanych na Zatokę Meksykańską, w stanach Hidalgo, Veracruz, Puebla, Oaxaca i Chiapas. Spotykana jest także w stanie Chiapas, na zboczach od strony Pacyfiku. Rośnie na ogół epifitycznie w górskich lasach deszczowych, na wysokościach 600-1800 m, ale czasami także jako roślina naskalna lub naziemna.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 29°C i 4°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok.
Opady od 8 mm w marcu do 345 mm we wrześniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 17,8/11,7°C w styczniu do 23,5/16,7°C w czerwcu.
Okres kwitnienia: Może kwitnąć prawie cały rok oprócz końca zimy, ale maksimum kwitnienia przypada latem.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparto na raportach hodowców. W naturze rośliny te kwitną od wiosny do późnej jesieni. Odwiedzający naturalne siedliska zauważają, że G. galeata nie jest obecnie zagrożona wyginięciem, ponieważ jest szeroko rozpowszechniona, tworzy duże populacje i tylko wyjątkowo jest zbierana w celach handlowych. 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o wzroście sympodialnym, średniej wielkości, dorastający do wysokości 37 cm. 

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy osiągają 4-7 cm wysokości. Są skupione blisko siebie, mają jajowaty kształt, są pożłobione, okryte 2-3 błonkowatymi osłonkami i przypominają pseudobulwy rodzaju Stanhopea. 

Liście:

1-2 na każdy przyrost. Ostro zakończone liście wyrastają na szczycie każdej pseudobulwy, mają 16-32 cm długości i 4 cm szerokości. 

Kwiatostan:

Ma zwykle 15-20 cm długości, ale czasem może mieć długość nawet 28 cm. Zwisający kwiatostan wyrasta u podstawy pseudobulwy. 

Kwiaty:

10-15 w każdym kwiatostanie. Kwiaty mają 4-5 cm szerokości i są ułożone na kwiatostanie w 3 rzędach. Zwykle są płowo-żółte, a prętosłup może mieć czerwone lub purpurowe paski i kropki. Każdy pęd kwiatowy tworzy półkole, co powoduje, że żółto-brązowa, odwrócona, rurkowata warżka jest powyżej prętosłupa i płatka grzbietowego. Kwiaty pachną i są dość trwałe. 

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 24°C, nocy 16-17°C, z amplitudą dobową 7°C. Ze względu na szeroki zakres wysokości siedlisk naturalnych, rośliny można przystosować do warunków o 3-4°C cieplejszych lub chłodniejszych niż opisywane. 

Światło:

20000-30000 luksów.

Podlewanie:

Od późnej wiosny do jesieni, przez okres 6-7 miesięcy, opady deszczu są umiarkowane do obfitych. Następnie ich ilość zmniejsza się i nastaje pora sucha trwająca 2-3 miesiące przy końcu zimy i na początku wiosny. Rośliny w uprawie powinny być obficie podlewane w okresie aktywnego wzrostu, z lekkim tylko przesychaniem pomiędzy podlewaniami. Jesienią podlewanie powinno być stopniowo ograniczane. 

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Nawóz o dużej zawartości azotu jest korzystny w okresie od wiosny do połowy lata, a nawóz bogatszy w fosfor powinien być stosowany późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Ze względu na wygięte, rosnące w dół kwiatostany, rośliny powinny być montowane na podkładkach z korka lub sadzone w wiszących koszyczkach wypełnionych dowolnym luźnym podłożem o dobrym drenażu. Przesadzanie można wykonywać w dowolnym czasie, gdy tylko rosną nowe korzenie. 

Wilgotność powietrza:

Około 80% przez cały rok.

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 18-19°C, w nocy 12-13°C, z różnicą dobową 6°C. Rośliny rosną w lasach deszczowych lub w wiecznych chmurach, gdzie zimą opady są co prawda niewielkie, ale wilgotność jest wysoka. Dlatego w zimie należy pozwolić, aby rośliny przesychały nieco między kolejnymi podlewaniami, lecz nie wolno dopuścić, aby wyschły zupełnie lub pozostały suche przez dłuższy okres czasu. W większości przypadków wystarczy lekkie podlewanie co 3-4 tygodnie. Ilość wody należy zwiększyć, jeżeli pseudobulwy zbytnio się marszczą. Nawożenie należy ograniczyć lub zrezygnować z niego całkowicie aż do wiosny, gdy znów wznawia się silniejsze podlewanie.